Bir içimi anlayan Sen
Yüreğimi sıkılmadan dinleyen
Gözyaşlarımı küçümsemeyen
Hep beni adım adım izleyen

İçim bir hoş karışıkken
Uçurumlar karanlıkken
Ben kendimi tanımazken
Bir Sen´sin beni bilen

İçime akan gözyaşlarım
Secdeme varan yalanlarım
Rükûdayken günahlarım
Affedişini hatırlarım

Beni sürükleyen dünyadan
Karanlığa savuran rüzgârdan
Boğmaya çalışan o dalgadan
Çekip kurtaran yine Sen

Sessizdeyken huzurumu
Güneşimi ve suyumu
Şu yerimle yurdumu
Veren Sen´sin umudumu

Gözyaşlarım hiç dinmiyor
Mutluluğum tükeniyor
Karanlıklar çoğalıyor
Ruh ve beden dağılıyor

Dalınca arz-u sefaya
Takılınca nefs kafaya
Vurulursam bu dünyaya
Çevirirsin Hakk simaya

Seni buldum her secdeye vardığımda
Titreyen ağaca her baktığımda
Şükürden ağlayan bulutlarda
Seni zikreden martılarda

Yazsam da bitmez bu mısralarım
Ne düşünür ne bir kafa yorarım
Sadece gönlüm coşar ve yazarım
Çünkü gelir Sen´den bu ilhamım
…