BİR RUM KIZININ TÜRK SUBAYINA AŞKI...


Bir gün olur da yolun düşerse İstanbul’da Çengelköy’e,
Uğra be mahallemize ,sevdiceğim anılarımızı bir tazele
Kaldır bir bak ,başını eski bir ev,hatıralardan ağırlaşmış damı,
İşte o hatıralarda,bıraktım sana şu gözyaşlarımı....


Bir gün olur da hayalim,düşerse aklına,akarsa gözbebeklerine
Hatırla be sevdiğim,mezhep ,kültür,oldu ayrılık,azarlandık,
Tabuları yıkamadık,yargısız infazla masum aşk müebbet oldu,
İşte o hatıra dolu evde ,bıraktım sana şu hasretimi...


Bir gün olurda yorgun gemin,rota kırarsa Çengelköy iskelesine,
Unutma be sevdiceğim git o evin,yasemin, hanımeli dolu bahçesine,
Eski diye burun kıvırdıkları,o evin her tahtasında çivili bu yaşadıklarım,
İşte o hatıra dolu evde,yapıldı sana bu sevda dolu şarkılarım...


Bir gün olurda gülümserse ,sana bir çift göz,yakalarsa omuzlarından,
O bahçende beni de ,kokla be sevdiceğim,düşüne biraz beni de yatır,
Kahven canım..diyen sesi ,duyana kadar,bir kahve pişimi kadar,
İşte o hatıra dolu evde bıraktım sadece sen olan aşkımı...

SADECE SEN OLAN AŞK KENDİNİ YALNIZLIĞINA BIRAKTI..
ARADA DÜŞLE BE SEVDA ÇİÇEĞİM DÜŞLE...


TAŞ MERDİVENLERİNDE SOLUKLANDIĞINDA.....






Şu kasvetli sadece evin bahçesine bakan odada niye kendimi hapsettim?

Git melimiyim?
sadece ve sadece anılarıma uğrasam yeter,anıların kapısını çalayım,
gençliğim eyvah demesin yaşlandığım da hesap sormasın sadece o anılarımı kucaklayayım

Evet,yarın erkenden gideceğim ,son kararım mı?evet evet son kararım..


MEMLEKETİM ONUN YAŞADIĞI YERDİR BENİM

ADIMI ELEFTHERİA KOYMUŞLAR BENİM ÖZGÜRLÜK YAZAR MOTTOSUNDA
1902_1998