_________________toplanıyorlar çevremde, hissediyorum
karıncalanıyor gözlerim, daraltıldıkça adımlarım
kırasım geliyor demir parmaklıkları
gürültüyle kapanıyor tutsak evi kapısı
memleketin durumu öğün, tayınım
gazete hışırtıları duyduğum


bir de dışardan kulağıma değin gelen
alkış sesleri


burada büyüyorum,
üzülmeyin çocuklarım!


13. 3. 2013 / Nazik Gülünay
____________________________________

Hava biraz kararıp puslandı diye, hemen loş odalara kapanmamalı insanlar. Öylelikle sanki kendi kendilerini demir parmaklıkların arkasına kapatmış olurlar. Cesur ve umutlu insanlar eninde sonunda güneşin doğacağını bilirler. Bütün mesele her konuda umutlu olmak, umutsuzluğu yüreklerden söküp atmak, onun yerine cesareti güvenli ve dinamik eğlemleri egemen kılmak. Aslında her işinde, her eğleminde; aşk ve sevgilerinde, ille de vatan ve toplumsallık derdinde, hep dinamik olup böyle düşünmeli insan. Başkaca ne var ki yapacağı bu boş, yaşamı sınırlı dünyada.

Madem ki azıcıkta olsa yaşanacak günler var; tüm yaşamın sevgilerini, eğlemlerini ve dinamizmini o günlerin içine sıgdırmalı insan. Bilmeli ki yaradanın emridir bu. " Y A Ş A Y A C A K S I N...." Hem yıllanmış sevgilerini en yüksek düzeyde koruyarak, hem de insanları, toplumunu, yurdunu ve topraklarını düşünüp kollayarak.

O zaman insanın adamlığından söz edilebilir, "anlamlı ve değerliydi yaşamı" denilebilir.
En coşkulu dilek ve temennilerimle kutluyorum değerli şairimin gayret dolu emek ürünü güzel şiirlerini ve dinamik toplumsal tavrını Kemal Polat