AYNI TOPRAĞIN ÇOCUKLARI

Seninle ben
Aynı toprağın çocuklarıyız.
Suyumuz aynı havamız aynı
Yediğimiz aynı içtiğimiz aynı

Seninle ben
Aynı tarhananın çocuklarıyız
En fazla benimki beyaz
Seninki kırmızı
Benimki bayrağımızda ay ise
Seninki yıldızı

Seninle biz
Aynı hüznün çocuklarıyız
Aynı gecenin, aynı gündüzün
Aynı ülkünün aynı türkünün
Sazımız, sözümüz aynı
Özümüz, gönlümüz aynı
Sen de hüzünlenirsin aynı türküde
Ben de

Sizin orada da dört mevsim yaşanır
Bizim burada da
Sizin orada da yazlar sıcak kışlar soğuktur
Bizim burada da
İki de bahar olur arada
Bir de bizim baharımız olmasın mı?

Sen bilmesen de ben
Her gece dualar yolluyorum gökyüzüne
Ellerimi alıp yüzüme
Beşinci mevsim olsun
Adı da senin adından olsun, diyorum
Ama önce
Dilimi bütün kirlerden aklıyorum.
Çünkü sen aksın, paksın
Gönlümden başkasına yasaksın
Neden mi ?
Çünkü ben seni seviyorum
Ve adını hiç sesli söylemiyorum
Gönlümün dediğini dilime yasaklıyorum
Ve bir gün gelirsin diye
Seni ben gönlümün en nadide yerinde Saklıyorum.

Gözle gönlün arasında var bir köprü
Yolu ince, yolu çok dar,
Arada uğrak yeri sadece kalp var.
Duy beni duy , ey yar !
Gönlümden gönlüne bir mesaj var.

Özümüz aynı
Sözümüz aynı
Gönlümüz aynı
Gel ,
Gel de
Kavuşalım gayrı


SİNAN ÖZMEN