Hayat bir hastalık ve dünya bir tımarhane
Mitosu logosa tercih etmek gibi
Eylem ve düşünce, soyutla somut

Zaten mutlu insanların hikayesi olmazki
Bazen paylaşılan bir gülücük
Hiç kimseyi sevmemeye bedel olabilirmi
Oysa kimseyi sevmedim ben
Yoksa hatırlardım
İnsan doğasına sadık olmalı
Gözlerimden kayboluyor ufuk
Zira yanlızca ‘şimdi ve burada’ mutluluk var


İçinizden gelenin tersini yapın der Goethe
Var olmak doğmaktan önce gelir
Var olmak mutluluklarım en önemlisidir
Dahada da önemlisi varlığın önündeki mutluluk: amor fati
Anlamak hayatı, ateşin alazındaki ölüm
Ve anlamadığın için:
Bu: öl ve ol!
Yanlızca karanlık misafir
Cehennemi topraklarda

Geleceğin dilini kullanan şimdiki zamanda yaşayamaz
Gölgeye değilde güneşe bakma alışkanlığı birde
Çünkü ışığa doğru ayarlanır insanlar
Ayakların topraga bağlı sürüngenler
Ve onların rakımsal hayalleri
Ve Dante’nin cehennemi
Ve her şey söylenmiş değil ve söylenemeyecek her şey
Kelebekler kadar kardeş değil insanlar


Kuşların gördüklerini görebilseydiniz ne hissederdiniz acaba
Ve mağarada yazılmadı Platonun mitosu
Yada ışığı ilk gören yazmıştır belkide
Zira cümlelerin tutarlıysa eğer iç dünya bir yer ayırabilirsin kendine
Aslında o mağaradan beri tanınamayacak şekile gelmiştir insan
Ve o kadar iç içe geçmiştirki ve artık ‘ben’ aslında ‘o’ dur.
Sende bulduğun izlerden hayatın anlamını anlayamazsın
Senin hayatının anlamı bütün insanlık tarlasındaki yeriyle bir ilgisi vardır
Zira senin hşkayen yanlızca bie kesitidir olayın
Eğer kendi şeytanınla yüzleşeceğini bilseydin
Mağara hayatı daha kolay olabilirdi
Ve evet saçmalık böyle başlıyor
Doğuştan koşulsuz bir sevgiyle sevdim yanlızlığı
Ve insanları tanıdıkça arttı yanlızlığım
Sinirli kalabalıklarda yada köprü altı çocuklarında hissediyorum gerçek yaşama arzusunu
Saçmalık bu!
Evren kelimesiyle ben kelimesini yer değiştirsek
Düşünülemez ile isimsiz ‘ben’ olur
Umut zıt simetrilerin
Yada kuzey yada güney değil
İçerde olanla dışarda olanın kavgası