1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1351
Okunma
Bu öykü, Furkan Bebeğin dadısının öyküsüdür.
119-Çaresiz Anne
Henüz sekiz yaşında kızlarının en genci
Baba boşta geziyor, üç küçük kız, öğrenci.
Bakkala borç çoğalmış, vermiyor veresiye
Kardeşler okumalı ezilmesinler diye.
Ecel bazen yokluyor, yoksul yürek tekliyor
Umutlar Yeter Kız’da hepsi ekmek bekliyor.
Altı çocuğu ile ne yapacak parasız
Kira da ödenecek, Fatma Kadın çaresiz.
Eşi çalışmasa da varlığı yetiyordu
Memiş zayıfladıkça umudu bitiyordu.
Ne yapsın Fatma Kadın hiçbir yol-yordam bilmez
Bir kez gülmemiş kader, bundan sonra hiç gülmez!
120-Hasta Memiş
Bu yoksul, aç yuvaya bir boğaz eklenirken
İlk iki kızdan sonra bir erkek beklenirken,
Yine kız olup doğan sonraki bu can nesi?
Son kız olması için "Yeter" demiş annesi.
Ama üç kız yetmemiş durmadan baba Memiş
Bir erkek çocuk için ille de "devam" demiş.
Songül, Sonay, bu Tamam (derken) üç kızı daha doğmuş
Tam altı kızdan sonra tez ölen Taha doğmuş.
Bir eli balda değil, ne de bir eli yağda
Kızları büyümüştü, üçü gelinlik çağda.
Bazen hasta yürekte güçlü, keskin bir sızı
Bir emekçi olmuştu şimdi sevdiği kızı.
121-Yeter Kız’ın Kaderi
Çığlıkları bilenmiş anamalcı düzene
Hınç ve öfkeyle dolmuş çocukları üzene...
Yeter Kız’ın kaderi yoksul bir evde doğmak
Ekmek parası için çığlıklarını boğmak!
Öğretmen ne demişti: "Bu takdirlik öğrenci
Mutlak okutulmalı, sınıfında bir/inci..."
İlköğretimden sonra okuma hakkı dolmuş
İş aramış sonunda Furkan’a dadı olmuş.
Tahanın acısını gömerek en derine
Furkan’ı koymuştu O, kardeşinin yerine.
Kardeşi öldüğünde yaşama darılmıştı
Bütün sevgisi ile Furkan’a sarılmıştı.
123-Yeter Evlenmemeli
Çalışamıyor baba eve de ekmek lazım
İnsanoğlu aç durmaz çareye bakmak lazım.
Böylesine çaresiz kalp hastası babası
Kızlarını evermek ölmeden tüm çabası.
Herbirini teliyle, duvağıyla everse
Bir yandan korkuyordu, ya Yeter Kız severse...
Ama Yeter Kız başka O hiç evlenmemeli
Yine de kızlarına asla aç denmemeli...
Zaten hali perişan, çalışan bir tek Yeter
Yeter Kız da giderse olacak daha beter!
En delişmen çağında, onaltı yaşlarında
Hiçbir yere gitmeden durmalı başlarında.
124-Babanın Endişesi
Eziyete dayanıp cefaya alışmalı
Her zorluğa katlanıp Yeter Kız çalışmalı!
Yoksuldu hep ezildi, yaşam boyu eğildi
Yeter Kız çalışsa da baba rahat değildi.
Uykusu kaçıyordu biri sevgilim derse,
Yoksulluğa kahredip ya onunla giderse...
Cumali Cumalioğlu
28.12.2008 – 10:10
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz