BİR KİTAP OLSAN

bir kitap olsan
dışında bir dağ resmi olan
içinde aşk sevgi özlem olan
ve sihirli bir mürekkeple yazılsan
sadece benim okuyabildiğim
dokunmasa hiçbir el sana
gezip dolaşmasa içinde hiçbir göz
sadece ben anlasam dilinden
şevkatle dokunsam her sayfana
ömrüme ezberlesem seni
bunun adına bencillik diyebilir misin
hiç bırakmasam elimden
başucuma koysam uyandıkça dokunmak için
koltuklasam seninle bu kaderi
gençliğime yaslasam seni
ekmeği sana bakarak yutkunsam
suyu yudumlasam seni okuduktan sonra sesli sesli
resimlerin olsa içinde
rengarenk, nazlı ve bir çiy damlası kadar berrak
toprak kokulu bir nisan yağmuru sonu
içimde filizlensen
korkmadan ve bıkmadan okusam
son nefesime kadar seni
söyle, bunun adı
bencillik mi olur aşk mı



ALİ RIFAT ARKU




Harika anlatımdı severek okudum,
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin hiç susmasın
Selamlar

Şiir güzel, güzel bir benzetmeyle..

Bilmem insan doğası bir kitapta kalmayı ve sürekli sıkarcasına ama kendinin okunmasına dayanabilir mi?
Soluk alacak yerler bırakılmalı, iki tarafta özgür yaşamalı aşkı, yoksa boğar..

tebrikler,
güzeldi şiir olarak,

selâm ve sevgiler..