3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1120
Okunma
ülkesi olmayan bir nehir akıyor
ağzımızdan
iki yanı duvarlarla örülü
dicleler, fıratlar, belki kadınlar
kuma sığınan
saçlarından asinin
bir kadını öper gibi öpüyor toprak
sesine bir ses değiyor
toprak artık toprak değil
bağırıyoruz ağzımızdan güvercinler uçuyor
kanatlarına asılıyor toprak
uçuyoruz bağırmak anlam kazanıyor
bir dal uzanıyor mavi
kahverengiyi koparıyor teninden
boynu bükük figüranlar kazınıyor tarihe
dal kahverengi
toprak bir hüzün gibi deliyor göğümüzü
ağlıyoruz
ağzımızdan bir bulut dahi
çıkmıyor
Merve Taşçı
5.0
100% (12)
Cevap Yaz
