Keşke diyorum keşke,
Bazen öldüren ve bazense öldürmeyip güçlendiren acı,
Kiminin kafasında sopa,kiminin yüreğinde kor olan,
Ve fiili olarak tüm zerreciklerine kadar işleyen,
Bilakis soyut olarak kalp ritmini bozan acı,
Düşeydin herkesin payına eşit eşit,
Ağlatırken milyonları,
İzin vermeyeydin,güldürmeyeydin,sevindirmeyeydin milyarları...
Düşürürken anaların gözyaşlarını toprağa,
İçirtmeyeydin bazılarına,
Kana susamışlığın şevkinde,
zafer edasıyla doldurulan milyonluk şarapları,
Dokunaydın yüreklere, bir ile binleri ağlataydın,
Yüz ile milyonları ve milyarları,
Ah be acı ! Ah ah...
Yalın ayak gezen çocukları,
Çöp toplayarak 10 boğaz geçindiren evlatları,
Bir kuruş için köpeklerden fırça yiyen babaları,
Ve yüreği kora dönmüş anaları hiç mi görmüyorsun,
Ve hiç mi dilemiyorsun tanrıdan herkese eşitçe dağıtılmayı,
Bak ne güzelde acıtıyorsun beni,
Benim gibi milyonları,
14 Senedir karanlığı aydınlatmaya çalışan söylemi yasak sevdaları,
29 Keredir özgürlük uğruna can verenleri,
Prangaları eskiten yiğitleri ve daha nicelerini,
Yok acı yok sende kapitalizmde kavrulup,
Çarpıyorsun iyinin ve merd’in göğsüne,
Acıtıyorsun ve hatta çok acıtıyorsun,
Ama unutmasın ve bilsin herkes,
Sen Bizi öldürmedikçe kat ve kat güçlendiriyorsun....