Ey gönül sarayımın Efendisi, Ulusu!
Sana sevda büyüttüm yüreğimin dolusu
İste, şahidim olsun, kurtlar, kuşlar,böcekler,
Ve de geceler boyu gözlerimden akan su

Gökyüzünde süzülen turnanın katarında
Sevdan ile kavrulan Rabia’nın arında
Seni buldum sevgili, canımda canan diye
Gözüm yok dünyalığın kârında, zararında

Gördüğü her zerrede seni görür gözlerim
Senden gayrı sevgili ne arar, ne özlerim
Olsa da sana gelen yollar taşlı, dikenli
Sonunda vuslat varsa, sürünür, tökezlerim

En zehirli günümü seninle bal eylerim
Sende gördüm vefayı kırılmaz dal eylerim
Eşiğine yüz sürdüm, iste kölen olayım
Özenir, gıpta eder, Yunusça hal eylerim

Dara düşsem, inlesem, hıçkırsam zaman zaman
Dert boyumu aşsa da demedim, demem " Aman!"
Sanma sitemim vardır, sanma isyan eylerim
Hep sen oldun, yine sen, sığındığım tek liman

Her gün bir adım daha geliyorum yanına
Rahmetini bol eyle bu fakirin canına,
Ocağına düşmüşüm çarnaçar kapındayım
Beni görmezden gelmek yakışır mı şanına?

Karartma yüreğimi, yine sil, yine akla
Daldır Rahmet deryana, merhametinde sakla
Ne kör et gözlerimi, ne yüreğimi nankör
Verdiğin nimetlerin sonu gelmez saymakla

Ne sana sevdam biter, ne bu yorgun heceler
Günlerim senle güzel senle dolu geceler
Sarılmışım sımsıkı rahmeti bol eline
Beşerî sevdalarla savrulurken niceler

Zübeyde GÖKBULUT(gelin)
EKİM/ 2012 / Kırşehir