Yalnızlığım soğuktu
Sanki vurgun yemişti yüreğim
Bir kar tanesi gibi yağıyordu
İçimi buz gibi titreterek
Müjdeler olsun ki bahara
Gözlerini bana yurt eyledi
Baskın yediğim gecelerim vardı benim
Mülteci olduğum
Bir sığınmacı gibi
Ayaz gecelerimden düş/tüğüm
Sonra ruhuma estin
Kıyı kentlerden bir sandal gibi
Ve nehirler akmaya
Güneş doğmaya başladı
İçimde bir bahar canlandı
Özlemim oldun
Hasretim oldun
Beklediğim oldun
Mühür gözlüm dedim adına
Kardelen çiçeğim dedim
Ve adını sen koyduğum
Ömrüm dedim
Yalnızlığım soğuktu
Yokluğunun ayazında kalmış gibiydi
Nefesim paramparça seni bekliyordu
Bir mahkum gibi
Esir alınmış duygularım yollarını gözlüyordu
Ey sevdasına kurban olduğum
Aşkınla yanarak geldim sana
Sevinçler büyüttümde geldim
Kocaman mutlluluklar getirdim sana
Aç kollarını sar beni
Yoksa özleminden düşerim şimdi
Yalnızlığım soğuktu
Yurduna iltica ettiğim gecelerim vardı
Senden başka kimseyi göremediğim
Çehremi astım bir çocuk gibi
Dokunsalar ağlayacak gibi dudaklarımı büktüm
Ceketimi de astım yetimler gibi
Çıktım yollara seni aradım
Sensiz bu şehir bomboştu
Kaldırımlarda bir tek ayak sesim vardı
Ve nefesim soluk soluğa
Kalbim küt küt atıyordu
Özlemek mi diye sorarsan bana
Gölgeni görsem etrafını çembere alırdım
Kendime kelepçelerdim
Ey yollarında öldüğüm sevdam
Ömrümü ömrüne kattımda geldim sana
Baharlar büyüttümde geldim
Ayaz geceleri kurşuna dizdimde geldim sana
Aç kollarını sar beni
Yoksa hasretinden ölürüm şimdi

İbrahim DALKILIÇ