biz seninle edemeyiz
dinlediğim türküyü sevmez
bana kafamı davul eden
ritimler uzatırsın...
kemençe isterim bazen
sen kulaklarını kapatırsın...

doğduğum yeri de beğenmezsim biliyorum
bana ’pis kuzeyli’ deme ihtimalini
hiç kulak ardı etmiyorum,
hani yağmurun kucağında doğduğumu
ıslak zıbınımı yüzüme vurma korkum da çok
bu yüzden ’sözde’
ihtiyatlı davranıyorum...

olur ya
ben olur olmaz zamanlarda
uzatırım sana dudaklarımı
sen yanağım acıyor dersin
sudan sebepler üretip
havadan sudan söz edersin
yok yok
biz beraber bir karıncayı okşamaya eğilemeyiz
her şey ortada işte
biz seninle edemeyiz
hatta bir arpa boyu bile gidemeyiz..

bakarsın,
gecenin bir saatinde ararım seni
yakarım gemileri
yanına gelmek isterim mesela,
seni koluma takıp
bir deniz kenarı,
bir boğaz rüzgarı derim.
kaygıların önünü keser duygularının,
olmaz dersin
sevdiğim kadar sevme beni ’dünyam’
biz seninle edemeyiz
tek faili ben olurum pişmanıklarının...

2
eskiden bir kağıt parçasına
değmeye görsün ellerim...
hemen şişkince bir kalp çizer,
ortasından bölerdim.
iyi değildi ressam duruşum,
şöyle kırmızı bir elmayı düşünüp
ona benzesin diye
tüm bedenimle kırmızıya dönerdim...

şimdilerde silaha merak saldım...
bırakın ısmini cismini aşk’ın
zor oldu ama
kendime kallavi bir piştof aldım.
aklıma mayakowski şiirleri
göğsümde nazımın aba altı küfürleri,
eyy Azce ve Celle
yardım et bana,
ooyy anam oy..
ne günlere kaldım...