Ah hayat nelere gebeymişsinde haberim yokmuş
Ne sen beni anladın nede ben seni
Çocukça yaşayım dedim olmadı bir türlü
Acılar sineme ok gibi saplandı unutulmamak üzere
Geçmişin izlerimi hala yüreğimin en derin yerinde
Ne kadar gülümsemek istedimse ağladım
Ne kadar ağladımsa sen hep zevk aldın.
Demek benim ağlamamla mutlu oluyormuşsun
Kader dedim teslim oldum her türlü zulmün en hissizine
Yinede ittin elinin tersiyle
Hayat senin neyine der gibi
Yılmadım senin bu kadar acımasızlığına
Aldım tüm kederleri sırtıma
Olursada olsun dedim inadına
Yıllar eskimedi ama beni eskitti
Şimdi o duygularımmı hepsi beni terk etti
Bazan çocukça ağlıyorum
Oyuncağı alınmış gibi
Çaresiz ve sessiz tıpkı eskisi gibi
Bazan gülüp geçiyorum
Yine eskisi gibi
Çcukça masum ve ter temiz
Bazan haykırmak geliyor içimden
Acıları yaşatanlara
Suratıma bakıp utanmayan utanmazlara
Dünyayı ebedi sanan ahmaklara
Sizi gidi utanmazlar
Desem ne yazarki zaten utansalardı
O gün utanırlardı yaptıklarından
Şimdi ağlayan bir çocuk gördüğümde ruhum sıkılıyor
içim daralıyor kendimi düşünüyorum
Ah çocuk günahsız ve masum
Büyüklerin günahını çeken
Yaşı henüz hayatın başlangıcında fakat
Omuzlarına yılların yükü yüklenen
Kendi iradesi dışında
Adına kader denilen bir yük
Evet yazgı bu olabilir ama onun ne günahı var
Henüz tertemiz
Ağzında ana sütü kokan çaresiz
Siz ey büyükler biraz düşünün
Yüklemeye hakkınız yok o masumlara
Yaptığınız haltların bedelini ödetmeye
Şefkat gösteriyorum diye gösterdiğiniz riya
Eğitiyorum diye suratına vurduğunuz tokat
Utansın diye yüzüne karşı vurduğunuz hata
Hayata alışsın diye omuzuna yüklediğiniz yük
Ve daha nice asılsız uydurmanız
Birde utanmadan Buna hakkı karıştırırsınız
İşte o zaman hem kendinizi hemde geleceği kandırısınız
Boşuna uğraşmayın Hüda sizden bunu istemiyor