32
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
1770
Okunma

Seni ben; o için de ki, sessizlik demin de sevdim
İlk görüşte yüzünde ki, masum halinle vururken
Çivi gibi çaktın beni, gözen çarpılıp eridim
Kapı eşiğin de dondum, bilmem ne çarptı dururken
Öylesine masumdun ki, gözünü gözüme verdin
Bu ne muhteşem bir şeydir, sevgin mayasını aldım
Sensiz ben, hep yaya kaldım!
Koptu içimden fırtınan, esince kendiliğinden
Eriyip savruldum kalbe, o anda kavruluverdim
Ben senin o tevazuunla, bittim mahcubiyetimden
Seni ben; hiç görmediğin, susuzluğum da severdim
Yaktı benli yürekte ki, pak güzellikler içimden
Hicap duydum görkeminden, al al oldu yanaklarım
Ancak seni ben, anlarım!
Çıkmayan kişiliğinin, yokluğuyla bilip andım
Öylesine bir daldım ki, için içinin içine
Düştüm zaruret bilmeden, o gül cemalin de yandım
Şimdi varlık yokluğun da, biteviye mahkum sine
Seni gökten bana inen, masum bir meleksin sandım
Tüm günahı mı sakladım, belki düzelir diyerek
Seni çok sevdim, bilerek
Artık ben bulamıyorum, neden Kaf dağın da burnun
Ya da, benliğin boş senin, gözlerin hepten süslerde
Veya çocukça oyun da, küsüp ağlamaklı huyun
Kâh gururla o kibrinin, kah giz de erimelerde
Hepten dikine koşuyor, senin pis huyun ve suyun
Yanıp eriyerek yavaş, yavaş yalvarışlardasın
Sevgili, kopuşlardasın!
Şaştım edepli ruhumun, sana denk çapkınlığına
Sezim yampiri için de, olmazlar da hep kindedir
İsyandır kalp içinde ki, delice gamsızlığına
Bil ki insanlık hisleri, üst bir yargı içindedir
Çaresizlikte kalınca, gömüldüm ıssızlığına
Seven bir yürek ise hep, dosdoğruca bilmektedir
Beni bilmen, yetecektir!
(14.01.2010) AZAP...
5.0
100% (37)