kalbim kurtların
kanatlandığı gecelerde
korkunun tecavüzüne uğrarken,

hayatımı kanatan
ince ihanetlere
ağız vuruyorum...

bana bütün kalabalıkları
kaderimle ezeceğim
güzel bir masal anlatın artık

yalanlarla tütsülenmiş
alaycı bakışlardan uzak olsun.

acılarım ne zaman süt verecek
zevki işaret etmeden,

yamacı yırtılmış eteklerde
beşiğini kazan
nasipsiz bebekler gibiyim.

usanık ve bezgin
şehir çocuklarına bakın
beni taşıyor gözlerinde,

her beklentileri
yasa boğulmuş bir,
şafak garipliğinde.

adet olmuş kadınlar gibi
parayı gördükçe,

erkekliği narinleşen
kirli ayaklara ezilmedi mi?
bu baş, bu gövde.

siz söyleyin;

Tanrıya diz çökmüyor mu ?
kar sayılan zamanlar

mezarlıklar avlamıyor mu ?
içimizde ki karanlık gerçekleri.

yaşadığına yorgun
kendine düşman kesilmiş
birine ne denir Ey ! hayat

yabancı sancılarla boğuşan
hayali büyük insanlar
nefse aradığını verdikçe.

Ölüm ;

kaderin emeğine sıkılmış kurşun

iyilikse;
şeytanı sağır eden
duyguları satın alır

adresi tutuklanmış
ruhlarımız için.