Yaşanmamış dünleri
Gelmeyecek yarınları suçluyorsun
Karanlığın sesindeki iç çekişe kulak vermiyorsun
Denizde çakıl dururken gökteki yıldızları topluyorsun
Tanıdığın akşamlar başında pervane
Sen yabancı gölgelerle ilgileniyorsun.

Aklını ikiye bölen ne
Neden yanlış bir hayatın ardından koşuyorsun
Ve sihirli bir el dokunsun tenine hüzünlerin bitsin
Buluta giren güneş sana ışık tutsun istiyorsun?
Maziyi unutturmaksa amacın yanlış yapıyorsun
Ve inan ki zoru seçiyorsun...

Ne yeni ufuklar açılacak yarınlarına
Ne de yeni ışıklar dikilecek yollarına
Söndürdüğün hayatlar için
Kimse alkış tutmayacak yanlışlarına...

Yalanların, yanlışların üzerinde karanfiller açmaz
Biten bir mum dönüp tekrar kendini yakmaz
Sevgi beğenmediği yerde durmaz
Dön de bir bak ardına nasıl da dönüyor bu dünya
Gerçeğin içinde ,
Sensiz, sessiz ve sakin...

Rukiye Çelik
ANKARA / 24.02.2013