0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1858
Okunma
Bir şair tanıdım çok dertli idi
Dertlerini şiir yerine yazıyordu
Konuşurken sırlarını hiç söylemezdi
Sevdiği insanı arıyordu sanki
Yaralı gönlünü herkesten gizlerdi
Çok iyi birisiydi, çok konuşurduk
Ne kadar konuşsakta sırrını vermedi
Sevdiğini kaybetmiş bir hali varndı
Dünyada yaşama maksadı bumuydu
Şaşırdım çektiği çileyi görüp
Kendini avutuyordu yazdığı şiirlerle
Kalbindeki sıkıntıyı gözleri anlatıyordu şiirleriyle
Onu her gördüğümde hep düşünürdüm
Neden bu hayatta iyiler hep mutsuz diye
Onun mutlu olmasını çok isterdim
O bambaşka bir insandı, hep içi ağlıyordu
SERDAR
2/2/2013.
