4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
710
Okunma
.
Sen sözler aç
dokunur etlerine insanların
yürek parçası gibi büzüşen ve dağılan
bazı kentlerin varoşları gibi tanıdık
ama uzak ama upuzakta
şaşkınlıklarla uyanan
Gün içinde yahut hava karardığında bazen
evlerin kapıları telaşsızlığa hazır
tekmelenerek kapanırken
korkularak aralanan
azımsanırken bir halkın direnci
ölümle azara karşı
karşı be karşı duran
Biraz daha paslanır endişe
bekleyiş her yarayı kanatmaz
sözler ateşten mağara ağzına dönükse
insanın
açmışsa yolunu zonklayan bir damar
ufacık övgülerle şenlenir dil
çekilir perdeler
silahlar ve uyumaya gönderilmiş
çocuklar
erkenden çekilir
yaşamak sancısından erteler gibi sırasız
ve hiç acımamış gibi yaparak
bütün büyükler ağlar
.
5.0
100% (17)
Cevap Yaz