kayıp cenneten selam

sude naz adı gibi nazlı bir çiçek
koklayamadığım güldür
ve zorla kopan bir hayatın sonudayım
zor bir elvedaydı benim vedam
ve bu gece cenneten sana selam getirdim
kucak kucak şairin kaleminden damlayacağım
gönlünü aç bu gece seni öpecek sensiz kalan ruhum
bu gece yanağına konacak bir melek
seni öpecek benim yerime


kayıp cenneten selamdır ey bebeğim sana
goncam sude nazım nazlı gülüm
sahi büydün mü
yürüdün mü
koştun mu
bensiz yolları
seninle doyasıya yaşayamadan
koparıldım hayat dalımdan
erken bir vedaydı hatadan ötürü
ve ölümün soğuk yüzü öptü beni
sude nazım nazlı gülüm

zaman ne çabuk geçti koca bir üç yıl bensiz
süt kokulu öksüz kızım
seni babana emanet etti orda kalan sol yanım
gözüm hiç arkada değil
kanatlar ben gibi sarmalamış
yüreği ben gibi kucaklamış
bak bu gece yüreğinize indim sesizce
cenneten selam var


mahmudiye düzkaya