Bir enkaz bırakmıştı geriye.
Giderken bütün tutunduklarını alır terkeden.
Hiçbir sey bırakmaz.
Seni kendisine mahkum eder.
Oysa sen sadece kendine mahkum olduğunu düşünürsün.
-
Bir ceset bırakır giden.
Çok sonraları anlarsın cesete senin adını verdiklerini.
Yaşıyorum dersin.
Oysa ölümlerden en ağırını işlemişsindir severek.
Sevmek böyle bir şey...
Yağmur gibi.
Bazısına sırılsıklam.
Bazısına Anlık yağar..
-
Susmuştum aslında bende bütün şehirlere.
Kentler bile senin ismini haykırırken.
Ben sadece kendi hayallerime tutsak ettiğim seni yağmalıyordum.
Aşk ! hiç bitmeyecekmiş gibi gelir.
Belki de gelmez.
Sen alıştığın aldanmaları ziyaret edersin.
Bazen onlarda sıkılır senden.
Mutsuzluk bile Senin mutlu olmanı ister..
Oysa sen sadece onu istersin ;
Hayatın özetini onda bulmuşçasına..
-
Bir zavallı bırakır terkeden.
Caddelerde kaybolan çocukları anımsatır bu durum.
Sahibini ararsın.
Bulamazsın.
Ağlarsın.
Tanımadığın yüzlere Tanımadığın kalplere sorarsın.
Sorduğun her kalpten birseyler koparırsın..
Çalarsın..
Tarif edersin uzun uzun aradığını.
Öyle bir tariftir ki bu ,
Duysa Kendisi bile inanamaz belki de.
Sen güzel olan herşeye onun ismini vermişsindir.
Ama yinede kaybolduğun caddeler tükenmez
Ağlarsın gizlice.
-
Bir tutsak bırakır giden.
Giden geri gelecekmişçesine inandırır bazen.
işte tutsaklık buna denir.
Sen saatleri kovalarsın onun uğruna.
Sen Zamanı parçalamak istersin onun yolunda.
Sen ! yapma ...
Geri gelmiyor hiçbir zaman giden ...
-
Bir yalnızlık bırakır terkeden.
Peşinde gezer.
Ardından döktüğün her damlada ararsın mutluluğu.
Ondan kalan tek şey Biriktirdiğin gözyaşların olur.
Ve öyle bir an gelir ki ;
Nefes aldığın her saniye , geçer her zaman ;
İntikam almak istermişçesine seni kovalar.
Seni , senden kalanları öldürür.
-
Yalnızlık Tek Yaşanır...