29
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
1341
Okunma

durup bakacak zaman yok yıldızlara
dursak,yer kayacak gibi altımızdan
su olacak ağaçlar
çocuklar ölecek sabahı bulmadan
artık parlak yıldızlardan korkuyoruz
bir masada toplandığımız saatlerde bile
yüzümüzde kül olan geçmiş
bir gül bırakmadığımız defterler
kendini bulamayan insan
yayılan bu koku,bizim yarattığımız
karanlık,devrilen sokak lâmbaları
birbirimize sürtünerek çıkaramadığımız ateş
yere yayılan umutsuzluk
önceden belliydi çok aydınlık gecelerden
yıldız olmayan yıldızlardan
kukla adamlardan,
kuklaların işgal ettiği düşlerden
nasıl kasılarak yürürlerdi
üzerlerine yıkılacak betonlarda
23.9. 1999 / Nazik Gülünay