Beni hiç hatırlamaz mısın?
Hatırlayıp da yanmaz mısın,
kül olan geçmişimize.
Ben uzaklarda da olsam,
hep hatırlıyorum.
Hiç unutmuyorum,
sabahladığımız geceleri.
Unutabilir misin,
birlikte söylediğimiz türküleri.
Ve seni nasıl sevdiğimi.
Unuttun mu,
sana yazdığım hüzün dolu şiirleri.
Sildin mi yoksa dudaklarında bıraktığım izleri.


Ben senin için rüzgâr değildim,
esip geçmedim hayatından.
Karlı kürtünler değildim,
üşütmedim yüreğini,
ve sevgi yazan ellerini.
Unuttun mu?
camları kırık pencereleri,
Soğuk kış gecelerini,
Ayaklarımla ayaklarını nasıl ısıttığımı,
çarşafı yırtık yorganın altında.
Yoksa, sevda değil miydi bizimkisi.
Sanmıyorum unutabildiğini.
Ben, hiç unutmadım seni.


Hiç hatırlamaz mısın?
mutlu günlerimizi.
İlk bebeğimizi,
onu nasıl sevdiğimizi.
Minicik ayaklarına,
yünlü patiklerini,
nasıl giydirdiğimizi,
gülüşerek.
Battaniyesinde,
sabahlara dek nasıl salladığımızı,
Ninniler söyleyerek,
Hiç hatırlamaz mısın?


Hatırlamaz mısın üzüntülerimizi,
birlikte ağlamalarımızı,
Annenin ölümüne
Annemin ölümüne.
İç çekişlerimizi,
sarılmalarımızı birbirimize.


Ben şimdi,
Sana uzak bu sahil kasabasında,
bunları düşünüyorum.
Ve bazen,
Gururuma aldırmadan ağlıyorum.
Nasıl hatırlamam geçmişi ve seni?



Sami Gök
12.12.2012 / Ayvalık