Sen,
Göründüğün gibi olma ne olur,
Öfkeyle çatılan kaşlarının altından
Saçlarında yakamozlar gibi yansıyan ışıkla,
Pırıl pırıl tatlı gülücükler sergile,
Beni önemsemesen de olur,
Gözucuyla korkarak bakmaya çalıştığım zümrüt yeşili gözlerinden
Ve bana sarfettiğin kahredici sözlerinden,
Sinerek bir kenarda oturtsan da beni
Yüzündeki o nur
Bana bir ışık olur.

Sen,
Göründüğün gibi olma ne olur,
Ben,
Kalbim titreyerek bakmaya alıştım güneşin yakıcılığında parıldayan gözlerine
Çatık kaşlarınla,
içimi titreten sözlerine
Aldırmamaya çalıştım.

Haindin!
İçimdeki yangınları;
Ateşe odun atar gibi,
Öfkenle körükledin durmaksızın.
Boşuna çaba.
Ben her şeye alıştım.
Parçalamamaya çalıştım
Koluma bıraktığın mor çiçekli pardesünü ;
Elbisenin süsünü
Sever gibi okşayarak indirdim
Yalnızlığımın örtüsünü..

Sen,
Göründüğün gibi olma ne olur,
Ağrıyan omuzlarının sızısıyla eğilir gibi uzat ellerini bana
Benden başka çaren yok,
Yalvararak kapında, dilenir gibi bakarken ben gözlerine,
Kulak ver sözlerime.
Bütün umarsızlıklarının çözümünü ta içinde bulacaksın.
Ve çılgınca haykıracaksın ;
Yalnızlığının aynasında düşlerinin sana oynadığı oyunların
Hepsinin birer paradigma olduğunu,
Çareyi arayacak ve çok yakında bulacaksın freud’vari içetıkmalarının
Nasıl çözüleceğini.
Ve ben haykıracağım sana ;
Gökyüzünde yıldızlar bile titreşecek ama,
Sonsuzluğun sonuna kadar,
Her zaman benim,
Yalnızca benim olacaksın.....

Erhan YURTSEVER