Ben bu kara sevdaya ömrümü verdim gülüm;
Gözlerinde gün gelip, hiç olmak pahasına…
Her derdine katlanıp her sözüne inandım;
Vedanın sonrasında piç olmak pahasına…

Kıvranırken yüreğim son nefes öncesinde;
Koynunda yatıyorum günahın gecesinde;
İhanet romanının harfinde, hecesinde;
Noktası, virgülünde suç olmak pahasına…

Hasretine hükmedip, vuslatından caydığın;
Kaldırımlar üstünde, acımadan kıydığın;
Pişmanlık satır satır mektubuna koyduğun;
Dışını inkâr ettim iç olmak pahasına…

Bundan böyle taşım taş “gel” sözüne uyarsam;
Değil sesin, soluğun, nefesini duyarsam;
Yüzüme tükürsünler adam diye sayarsam;
Dilindeki zehire güç olmak pahasına…

Saymadım, saydırmadım çektiğimi dilime;
Sende kalan ne varsa tutuşturup elime;
Kör – topal geceleri şahit tut ahvalime;
Böğrümdeki bıçakta uç olmak pahasına…

Ali ALTINLI – 08/02/2013
Saat: 12:09