Mecnunum çöllerde gezen biriyim
Sanki taş atılmış kuyu dibiyim
Sen olmayınca ben ölü gibiyim
Yanımda olmana ihtiyacım var.


Giysiler perişan her taraf yırtık
Kapandı kapılar pencerem örtük
Ecelim olursun dönmezsen artık
Yanımda olmana ihtiyacım var.


Bu şehirde sabah artık olmadı
Güneşim battı da sensiz doğmadı
Boş kalan şu yerin hâlâ dolmadı
Yanımda olmana ihtiyacım var.


Sararsa yapraklar götürse dere
Ben seni sevmişim artık bir kere
Zaten gün görmedim geçti boş yere
Yanımda olmana ihtiyacım var.


Hayat geldi geçi yok oldu bile
Felek vurdu bana çektim hep çile
Söz geçirmez oldum kalbe ve dile
Yanımda olmana ihtiyacım var.


Hayat bulur seni, bir gördüğünde
Ne küçükten fayda ne büyüğünde
Son nefesi verip öldüğüm günde
Yanımda olmana ihtiyacım var.


Ferhat GÜNAYDIN
Giresunlu Eğitimci Şair
08.02.2013