Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir....




Bir şarkıdır yaşam
Hüzünlü nağmeler dökülürken dillerden
Bazen oyun havası esintisiyle
Bazen yanık sesin ağıtları yüreğimizde
Yaşarken hayatı anlamsız bir karmaşa içinde
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan

Bir sevdadır yaşam
Ne gölgesinde gölgelenebileceğimiz
Ne de hayatın zirvesinde kalabileceğimiz
Bir olgudur yaşam, yaşanmışlığın ermişliğinde
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan

Bir düştür yaşam, bir umuttur bazen
Binbir umutla beklerken geleceği
Ve hala görememe ihtimali varken
Yarın doğacak güneşi
Takılmışken ayaklarımız imkansız hayallere
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan

Ömürlük bir tutkudur yaşam
Dünya nimetlerine kaptırmaktır kendini
Insan hayatın her evresinde
Ihtiyaç duyulan herşeye
Yetinmeyi bilmeden, açlık duymaktır sevgiye
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan

Bir paylaşımdır yaşam
Amaç ve kaidelerle süre gelen
Olumsuzluk içinde akarken zaman
Olumsuzlukları bazen olumlu kılan
Zamanla yarışmaktır, savaşmaktır kendinle adeta
Sorgulamaktır, yargılamaktır
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan

Bir sevgidir yaşam
Mutluluk adına ne varsa hayatta
Bir gülüş kadar yakınında olabilmek
Mutluluk denilen şey yüreği kadar yakınken insana
Ne diye düşerki insan çıkmaza
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan

Yaşam kalabalığın ortasında
Ama yanlız tek başına yaşamaktır
Çeşitli bahanelerle hayata tutunabilmektir
Kabullenmiş vaziyetteyken kaybedişleri
Hata ve kabahatleri başkalarına ödetmek
Ya da kader deyip geçmek
Ya da keşkelerle derin bir ahhh çekmektir
Ömrümüzün bilmem kaçıncı soluğunda...insan



sevay