// Ey Aşk! Savur beni yâr’in otağına
Kıyametim olsun, gamzesinden doğan o deli gülüş //

Gece; kaderine terkedilmiş virane
Yılların iniltisi duyuluyor yürüdükçe üzerinde
Ne tutacak mecali kalmış ay ışığının
Ne de yıldızlar söyleşide
Sokak kedileri de olmasa
Mırıldanmayacak hayat
Ben buradayım diye

Kendimi dinliyorum...

İşte, şuramda diyemediğim
Sığmayan bir ağrım var
Adresini şaşmış kurşun misali
Yakıp geçiyor, önüne geleni

Kollarımda, sıtmaya tutulmuş gölge
Nefesi nefesimde
Sokuldukça, devleşiyor
Gözlerin çarpıyor gözlerime

Hadi düş tenime
Bulaş, karış terime

Kayboldum yine
Düş sokağının seyyarı oldum
Senden kalma kırıntılar tezgahımda
Nerede bir umut görsem
Biterim kapısında

Ya sen?
Sen nasılsın?
Derin mi yine uykuların?
Kaçıncı peronda, hangi rüyanın yolundasın?
Yan koltuk boş mu hala ?
Bana da bir bilet al desem
Alır mısın?


Sahi orada günlerden ne?
Asılı mı hala takvim ayrılık gününde ?


Diyorlar ki;
Saçlarıma aklar düşmüş
Gamzelerim kırışıyormuş gülünce
Yüzüm hüzün mevsiminde kalmış
Sarı isyan, kadim hazan

Bilmezler ki... Koşturur içimde
O gün bu gündür, ahraz bir divane

Haydi yar! Uzatma sürgünümü
Gönül dergahından bana bir af çıkar

Devrim Tülay
28-01-2011

DEĞERLİ YORUMCU SEYFULLAH KARTAL’ A TEŞEKKÜRLERİMLE...