18
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
2036
Okunma

Bir erkeğin diliyle yaşanmamış çocukluğu...
Hep bir yanım eksik diyorum ya
Aldanmayın bir yanım dediğime
Öyle çok ki eksik yanlarım
Köyümde bıraktım çocuksu düşlerimi
Bir sabah çıktığım yolda
Umut tarlaları vardı gözlerimde biriktirdiğim
Ne zamanki bir tren garında tanıdım babamı
Büyüdüm
Yüzümde asılı kaldı emanet gülüşlerim
Büyüdüğümü sandım kendimi sokaklara atarken
İçimde bir çığlık büyüdü benimle birlikte
Kıvrıldım hayatın kenarına
Soğuktu
Üşüdüm
Tenim değildi üşüyen
Çocukluğumdu
Bu yüzden ben her mevsim üşürüm
Anne yazmaya başladığımda tanıdım annemi
Her kadını sevdim
Her kadından nefret ettim biraz
İsimleri yoktu
Sararmaya başladıklarında
Eylül koydum adlarını kadınlarımın
Kim bilir kaç eylül bıraktım geride
Şiirler yazdım isimsiz kadınlarıma
Bir dizesi yeşil
Bir dizesi ela
Bir dizesi aşk
Bir dizesi ayrılık
Şiirler biriktirdim yüreğimde
Birçok sahibi olan
Aslında kimsenin olmayan şiirler
Gökkuşağı gibiydi sevdalarım
Vurdukça fırça darbelerini
Tamamlarım sandım renkleri
Farkına vardığımda çoğaltamadım eksik yanımı
Anladım ki
Ben kendime geç kaldım
Anladım ki
Ben
Çocukluğu yaşamadım
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)