2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1149
Okunma
İnsan sevdiğinde yaşarmış (hadîs-i şerîf)
gurbet acısına açıyorum gözlerimi
sigara katranıyla arınmış sesim
tarçın karası oluveriyor utancı
tebessümünde gülüşlerin
anamdan koparılmış göbeğim ağzımda
kızıla boyanmış üzüm yaprağı avradım
uykuya küs bu çocuk yemini
masalını yitirmiş artık acı güzelliğin
yaşlı rahimde kör cenin
ışıltılı dünyada gör karanlığı
bulut giymiş o sahte gökyüzün
çisi çisi yağan bu kar yağmuru
soğuktan kanı donmuş yaz güvercini
bekaretini aldı götürdü masumiyetin
herkesi eşitleyen hayaller
şimdi ölümün çan sesleri
damarlarımda dönüp duran kanın
canın sesi kesildi
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz