Kuşlara seni sordum,
Haber yok dediler;
Bulutlarda seni aradım
Dumanlar çöktü gözüme;
Varlık kitabındaki adında
Silinmiş galiba,senden sonra
Güneş gülmedi hiç yüzüme;
Soğuklarda bekledim seni
Titremeler sardı vücudumu;
Yüzünü canlandırdım zihnimde;
Tüm aynalar karardı suratıma,
Senden sonra neler geldi başımıza
Balkondaki menekşe,
Kurudu ellerimde,
Yağmurdan sonra
Aralıksız akan dere,
Akmaz oldu bu günlerde,
Okul çıkışı çocuklar kim bilir nerede,
Onlar aynı saatte gelmiyor artık eve;
Kırık gözlüğünü saklıyordum cebimde,
Gözüme uymasa bile,senin gözünle,
Bakmak istiyorum geleceğe;
Nemden boyaları dökülmüş
O küçük odayı,
Kendi ellerimle boyadım geceleri
En sevdiğin renkleri döşedim içeri;
Belki sen gelirsin diye,
Nasıl titizlikle çalıştığımı,
Keşke görebilseydin neler söylemezdin ki,
Daha neler oldu neler,
Eski ev sahibi hacı
Duvarlara vurmayı kesti;
Senden sonra gözlerimiz
Aydınlık ufuklara takıldı;
O ufuklar bize,
Yeniden doğuşu getirdi;
Şimdi ev bizim ki
Çocukların oyuncakları değişti;
Bizim küçük adam eskisi gibi,
Beğenmiyor artık her şeyi,
Senden sonra dinlediğim,
Tüm ayrılık türküleri
Dindirmiyor artık içerimi;
Her sabah kahvaltıda
Senin sarı bülbülün bağırmaları
Soframıza hep katık olurdu,
O gün açta kalsak
Sen vardın yanımızda;
Sevgilim dön geri,
Unutamıyorum geçen günleri,
Bir gün gelirsin diye
Gözledim geçenleri;
Hep seni sordum,
Cami köşelerinde
Işıktaki araçlara
Banklara uzanmış
Yatan yaşlılara,
Yeni kazılmış mezarları,
Tırnaklarımla kazdım
Gece yarıları;
İnanamadım burada olduğuna
Çünkü ben varken seni atmaz toprağa,
Yaratıp gönderen hayata;
Belki anımsıyorsun şimdilerde
Benden önce seni almasın diye,
Az mı yalvardım geceleri Rabbime;
Ne oldu sana böyle,
Uzanıp yatarken benimle,
Baktım ki uçuyorsun,
Dumanlı gökyüzünde;
O gidiş bu gidiş
Dönmedin bir daha geriye;
Gelecek misin?
Bak büyüdü çocuklar!
Her biri başka yerde,
Onların bir araya gelmesi
Hani annem nerede,
Demesini istemiyorsan
Gir haydi bir rüzgar gibi
Bir şenlik yapalım şimdi;
Sevgilim bilirsin ?
Ne kadar duygusal olduğumu,
Sensiz olmuyor işte ne yapabilirim ki,
Karabal çok duygusallaştı,
Kafası babası gibi karıştı
Senin o hasretin dünyamızı dağıttı;
Duy sevgilim duy beni!
Sen duyarsan bu haykırışlarımı
Dağılacak evimizin dumanları,
Sevgilim söyle!
Nerede arayalım seni
Sen çok iyi bilirsin beni,
Aramakla hiç yorulmadığımı;
Bir kelebek uçtu geçen günlerde
Tam balkonun önünde,
Durup bakarken bahçeye;
Bir şeyler söyledi çınlayan kulağıma,
Belki senden haber var diye
Çok umutluyum işte!...
O umutta olmasa içimizde
Tüm çiçekler solacak evimizde...
Kurutsakta doğal çiçekleri
Unutma bizim küçük gülleri;
Bak onlar büyüdüler şimdi
Onlardaki bu hüzünlü sevgiyi
Sevince dönüştürmek,
Senin gelmene bağlı!...
Çık neredeysen ortaya
Bu hafta sonunda
Birlikte koşalım çayırlarda
Tüm bu güzellikleri solumak için,
Her günün doğumunda, şafak vakti,
Yorulmadan bekleyeceğiz seni....
07.01.2005
15.00-15.40
Kuzguncuk/İST
EROL KEKEÇ