Saplandı kalbe akan gözyaşları.
Bugünde öldüm.
Ne sevdiğim kadar sevildim ,
Nede sevildim.
Ve hayatla savaştığım her günü ,
Bugün kadar kaybettim.
Benide kaybettiler.
-
Yıkıldı bütün şehirler,
En az hayaller kadar.
Yıkıldığım hayallerin altında kaldım.
Susmak değildi mesele ,
Acılarım kadar konuşamadım...
Ve bugünde bir çizik atıldı , Geleceğe.
Gelecek, geçmişe adımlı...
Bilemedim.
-
Kendimle yüzleştim ilk kez.
Bakacak yüz bile kalmamış.
Utandım yaşamın yaşanmayacak güvenlerine.
Ve nerden başlasam dedim.

Yine başlayamadım.
Maalesef bende bir Herkes oldum...
-
Hayallerde ağır gelmiş.
Farkedemedim..
"Bir zamanlar"la başlardı cümleler.
Ve o cümlelere kapatırdık kendimizi.
Şimdilerde ,
’Son zamanlar" başlar oldu.
Onlar da bana ağır geldi.
Anlaşamadık seninle hayat ;
Sende acıma yok...
-
Damarlarda gezer yalnızlık.
Hatırlatır bir şekilde sana kendisini.
Ve haklı olmanın gururuyla ;
Gururunu kırar..
İnsanlar gibi oda üzer.
Geleceğine söver
Ve kimsesiz bırakır yarınlarını.
Yarınlarımda sevmez beni.
Çünkü her yarın , Biraz daha yarım...
-
UZaklaştığın günler olur sonraları
Hem kendinden
Hem hayattan
Çare olmaz hiçbir şey teselliden öte.
Aldığım her nefesin korkusu ,
Sahipsiz bıraktı beni...
Savaşır oldum yalnızlıkla..
Kaybedeceğimi bile bile.
Yaşam kolay değilki ,
Tutunmamaktan yorulana.
-
Onsuzluğu terketmek zordur.
Ve eğer o seni terketmişse çoktan ,
Böylesi daha çok acıtır onun yokluğundan.
Acınan olursun.
Aşka boyadığın her resim,
Anlatmaz onun bıraktığı boşluğu.
Sonraları aşksızlığı..
Sızlandığın her yokluk ,
Tazeler yaşadığın ölümü.
İnsan bazen bir kere sever bin kere ölür...

Her gün Öldüm.

Vesselam.