Dün akşam meyhane Miyami’deydim
Ne duvarlardaki açık saçık resimler
Nede pikapta dönen tatlı nağmeler
Nedense hiç biri hem de hiç biri
Senin kadar bana tesir etmiyordu
Yalnız kırmızı Şarabı içtikçe
Seni daha çok düşünüyorum
Sana daha çok yaklaşıyor
Seni, daha çok arzuluyordum
Öyle bir an geldi ki
Duvarlardaki resimler sen oluverdi
Plaklarda ki tatlı nağmeler seni fısıldar oldu
Kadehim ise dudaklarının şeklini alıverdi
Doya doya
Resimleri seyretmek
Plakları dinlemek
Dudaklarının şeklindeki kadehten
Yudum yudum içmek istiyorum
Taki kendimi kaybedene kadar
Ama bu saadet çok sürmedi
Çünki....
Omuzum da bir el ve kalın bir ses
Kapatıyoruz beyim deyivermişti
Sinirleni vermiştim kendi kendime
Olur mu be meyhaneci
Hayal de olsa bu saadet çok görülür mü
Masamdan sendeleyerek kalktığımda
Her şey bitmişti
Orada seni hatırlamak boştu
İşte böyle sevgilim
Nereye gitsem
Kiminle konuşsam
Nerede otursam
Her zaman seni hatırlarım


M.Z.S.
1964