El/veda derken kırmıştım aşkın notalarını. Ağıtlarıma aldanma çoktan susturdum yüreğimin şarkısını



Aylardan şubat
Nefesimden gidişinin -bir gün öncesi-
Ayaz yakıyor solgun tenimi
Bu kadar soğuk olmazdı benim şehrim
Üşüyen ruhum mu yoksa bedenim mi diye
Sorgulamaktan vazgeçtim
Buğulanmış cama adını yazıyorum
Çok sevdiğin kentimin
Loş ışıklarına dalıyor nemli gözlerim
Hüzünlü bir şarkı takılıyor dilime
Derinlerden incinmişliğim ses veriyor
Ezginin kırık dökük nâğmelerine

Geceler sağır kalıyor n/isyanıma
Bu kaçıncı firâk
Kaçıncı s/aklanış -sayamadığım-
Vefâsızlığın incitmiyor
Acıtamıyorsun canımı -eskisi gibi-
Korkma dokundur kalemini
Yüreğimin en ıssız yerine bir çizik daha at
Sertçe basmalısın hasretimin üstüne
Dilin dolanmadan sıralamalısın sitemlerini
Hüznüme batırmışken ayrılığın hançerini
Yaralarımın içine saklanma

Dinle
Aslında hiç olmadın
Yazdığım kadar yaşadın şiirlerde
Kalemimin ucunda kaderin
Kırdım mı kalemi
Yazılır idam fermanın

Unutma
Fırtınalarda sığınacağın son liman
Benim kıyılarımda
Son bir hatırlatma
Fırtına var ufukta
Ben olsam
Güvenmem kaptan-ı deryalığıma
Kocaman kayalar
Denizin ortasında dip yaptırır adama

Seyir defterine not düştüm

Arada yanıp sönen deniz fenerinin ışığına aldanma
Suların derinliğine gömülmüş -sır olmuş-
Onlarca geminin ’enkaz’ sayıldığını hatırla

DENİZ_DERYA35 (Deniz Derya Giritli)