İNSAN VE İNSANLAR !
Beş milyonluk ’ mega kent’ ölü şehrin bu yakasında
Bir insan doğdu,
Duyan duydu duymayan duymadı
Çok zaman geçti aradan,
Dünya nimetleri sundu yaradan
Göremedi, bulamadı, alamadı insan
Yazın yaşa , kışın taşa oturdu dalgın,
Yaşadı mı yaşamadı mı ?
Bilemedi dünyaya niçin geldiğini,
Sam yeli vurgunu,yol yorgunu oldu
Varlık içinde yokluk çekerek sararıp soldu,
Adına kader dedikleri hayat
Acı, tatlı çetrefilli bir yoldu
Ne olduysa hep
İnsana oldu,

Bir insan öldü mega kentin öte yakasında
Yanık bir selâ sesi duydular
’Allah rahmet eylesin bir insan terk-i hayat etmiş ’ dediler,
Duyarsız milyonlarca hedefsiz insan
Hiç bir şey olmamış gibi yollarında yürüdüler,
Uğultularla kaplı toz duman arasında
Sokaklar arı gibi insan kaynıyor
Kimileri de hayatla kumar oynuyordu,

Bilmediler ki sıra kendilerine de gelecek
Doğan her canlı bir gün ölecek
Aynı sözler kendileri içinde söylenecek,
’Hayat doğumdan ölüme bir kavga
Bu yaka, öte yaka derken
Sonuçta herkesin gideceği karşıyaka’
Dediler,
Cenazeyi öte yakadan karşıyakaya kaldırdılar,
’Mezarda insan başı
Başında mezar taşı
Taşıyabilirsen taşı!’
Vasiyetini taşa yazdılar,
Nüfusu beş milyonu aşan ölü ’mega kentte’
Dostları bir avuçtan azdılar...


YAHYA AKSOY