Bir karaca boynunu eğdi bana usuldan,
Duydum çığlığını yalnızlığın pembeydi epey,
Kurdeleler çekti gözüme yoksul matlığı,
Ben denizin dibine daldım sessizce,
Bir çığ gibi düştü aklıma ismin,
Üşüdüm ellerinin sıcaklığında…

Bir karaca boynunu eğdi bana usuldan,
Karanlığın dudağına değdim ağırca,
Hafiflik uçsuz bucaksız bir sokakta kayıp,
İksirini içtim aşkın, sağırım galiba.
Tuz yuttu sabahım.
Düşmeme az kaldı uzun bir limana.
Devrildi boynum kevgir gibiydi yokluğun.
Süzdü hiçliğimi apansız....

Bir karaca boynunu eğdi bana usuldan,
Kement attılar, aktı varlığım yokluğa.
Elbette kapımı çalacaktır gül yüzün,
Kokusunu aldım ben akşamların, kesifti.
Takvimleri yırttı ellerim, gidişin oldukça üzdü beni,
Bir karaca avlanır usuldan,
Avcı suretinde gezinir ümitlerim,
Bir karaca usuldan boynunu eğdi.
Ben hicrana uğradım derinden…

Melek Gürses-KEFaret