aşk_ı beşeri de
kıskançlığın düellosu
dar günün kapılarını çal(a)mazsa..
asmasını bekleyemezsin sancılarından

ezan okunuyor salat getirsene
başta niye demedin bana
kurudut sefa içinde
kurt/arar/sana suyunu

delikanlı dediğin
dama cıkar bardak kırar
şaşe reflor benim hap
ben anca onu yıkarım
dermanın şişesini kır/arım
kırarsın ağaca asarak

aşk_ı ilahi de
şemsten daha çok sev beni
zehrek sadırlarından
darbe yedin hiç aşağılar mı
kendini apaşikar insan kafesss
iç inşirahını sınsın üzerine ferahlık
serap helvasını şerbetin içmişliğine katarak
keyflen keyfin humusunda
amenna resulüm senin
yıktım kalelerimi deriz
beyhude titrekşimler ederiz.
dostumun dostu benim ailem
kemdim olabilme ihtimalini üşeniyorum
recim ettim kendi kalelerimi muharrem ayında
lil havaris ağlamasın başımda
dabula tekzibinde fare iner şehirlerime
ben de beni alanların içindeyim
uyanık unutmak için yaratıldı
ma/halle(m)acı hawaar...
kendimim..

ezîm keda helal
du bar ser pîştamın
yek jî hüda ra cefa
yek jî bavé mınra çev

benim helal lokma
iki yük üzerimde
biri allah’a cefa
biri babama göz

kevîré mın tendura çerxa
ava mın sore jî esteğfara
werî dılé xwe bîdîn cané mın
dılémın teniki dube axamın..

taşım tandır yarıklara
suyum sıcak tövbelere
gelin gönlünüzü canıma verin
gönlüm yumuşar oldu toprağım..
yunus tapancı..