.



hiç unutmam
bi güz günüydü
sabahın ayazında,
belimde ekmek çıkısı
Celeptaş’a taraf, Akmemedin peşinden
terkisine binmem için ısrarı
babamın ardım-sıra bakışı
dönüp baksam görecekti,
ağladığımı
….
adım gibi eminim, dönüp baksam
gözleri dolu dolu
Allah biliyor ya hiç ardıma bakamadım
gözümün önünde daha dün gibi
belki geri döndü o dakika
ama sanırım
peşim sıra geldi
yol boyunca,
ünlese seğirdip gidip sarılacağım
sımsıkı
ne ben ardıma baktım,
ne ardımdan çağıran

oysa bize;
başı dik dutmak,
dönüp, geriye bakmamak,
sana verilen emeklere
boş vermemek,
ananın-babanın hakkını
helal etdirmek
onurlu olmak öğretilmişti
ahval ve şerait ne olursa olsun
“onurlu”
biz de sadece
onurlu olduk
başka hiç bir şeyimiz de olmadı zaten
ihtiyaç da duymadık şükür

zaten bir daha da görmek nasip olmadı
rahmetliyi
hala yanarım
köyde kala da
taş taşısaydım
ömrü heba ettim
hala yanarım
şuramda
bi sızı
daima”
……..




.