İnsan yanıyormuş kordan daha çok
Bir güzel sevip de alamadı mı
Soluşu güllerde oluyormuş yok
Bir güle yanıp ta alamadı mı

Yurdunda duranmış azgın her seli
Ebedi dinenmiş deli her yeli
Tüm aklı doğanmış geçkin her deli
Bir sultan sevip de alamadı mı

Bahtına çıkanmış her bahtı kara
Yüreği dolanmış onulmaz yara
Ruhu tükenenmiş dert sara sara
Bir canan sevip de alamadı mı

Ömrünce mecnundan öte yanıyor
Yüreği yarayı geçkin kanıyor
O adı yüzü bir ömür anıyor
Bir yari sevip de alamadı mı

Binden çok çıkıyor ruhundan canı
Virane geçiyor ruhta sol yanı
Kıştan çok soğuyor damarda kanı
Birine vurulup alamadı mı

Gönül kapını hep o aşk çalıyor
O bir sevgilide gözün kalıyor
Gözünde hayali hep yer alıyor
Birine bağlanıp alamadı mı

Ruhunda bitmiyor dert ile keder
Bedeni döküyor türlü ecel ter
Bir zehri geçiyor gönlünde her yer
Birini yaşayıp alamadın mı

Eksik olmuyor hiç dağlarında kar
Ruhuna geliyor koca dünya dar
Kara kış yapıyor mevsimini sar
Birini dileyip alamadı mı

Oluyor sevdiği gözünde tüten
Onunla dopdolu uykuya yatan
Gündüzler onunla doğup ta batan
Birine tapıp ta alamadı mı

O güzel günler dünü yaşıyor
Bütün anılarla dolup taşıyor
İki gözünde yaş seli aşıyor
Birine göz koyup alamadı mı

Onun uğrunda bet günü bitmiyor
Ruhunda cehennem denen yitmiyor
Gözleri kapalı göçüp gitmiyor
Birine kapılıp alamadı mı

Bağrında binden çok delik yamıyor
Ayrılık elinden kana kanıyor
Her iki cihanda çok yaşamıyor
Birini sevip de alamadı mı


Seneler geçse de seven oluyor
O gül uğrunda gül gibi soluyor
Sevdası gönlüne başka doluyor
Birine dellenip alamadı mı
Sedat hünkar