Kimi sever kimi kindardır
Kimi azametli kimi dindardır
Kimi çalar çırpar kimi hayır hasenet yapar
Kimi çok gaddar kimi çok şeytandır.
Kimi ağlartır kimi güldürür İnsanlık hali bu işte

Kiminin işi yerin zımbında zifiri karanlıkta şaşar
Kiminin keyfi yerinde denizde sahilde okyanusları aşar
Kimi olanla yetinmez turnayı gözünden vurur
Kimi kar kış demeden soğukta ayazın yer durur
Kimi kul hakkıyla doyumsuzluğuna dem vurur
Kimi çok bilir bencilliğiyle öğünür İnsanlık hali bu işte

Kimi çalar çırpar soyup soğana çevirir
Kimi gıdım lokma bulur sofrasına devirir
Kimi herşeyi kendinden bilir bencilliğiyle öğünür
Kimi susar kederiyle döğünür yinede şükrünü bilir
Kimi AŞK akıtır yüreğinden Rahmanı hatırlatır
Kimi hoşnutluğu ile insanın içini ısıtır İnsanlık hali bu işte

Kimi alın teriyle aş eder arşu alemi doyurur
Kimi taş kalplidir kırar geçirir nefsini doyurur
Kimi az çok demez şükreder yaradana her haline
Kimi yer içer zıkkımlanır şükür bilmez güvenir çuluna
Kimi sever yaradılandan ötürü yaradılanı
Kimi kindardır öfkeyle sokar öldürün ha o kara yılanı
Kimi ağlar kimi güler İnsanlık hali bu işte

Kiminin işi yakıcı bir sıcakta
Kiminin işi hep olmuş bir kucakta
Kimi el pençe divan durur yavşakta var
Kimi merhametli kalben yumşakta var
Resul’um razı ol haline İnsanlık hali bu işte
....... 21.12.2012
Şiir:Resul Civcik - Ayrancı Karaman