ruhumun imlasını bozan
o güzel ilahi şeklini
anlam ikliminde süzdükçe
dile gelen gayretim
sana aşk’ı fısıldasın.

tarifi olmayan fikirlerime
lisan olan bakışlarını gördükçe,

ümidim ve tesellim
cümle tertibinde
şairliğime yeni tarifler yüklüyor.

taze baharlar gibisin
içimde ki hasreti besleyen

hayatı nefretimle ezberlerken
bütün sefaletimi koparıp
beni kendisiyle zenginleştiren çarem.

senin mahkumiyetinde kalan
biçare gönlümü artık azad et;

yüreğimde ikamet eden
o güzel hususi vaziyetin
her fikrime eşsiz güzelliğini yaklaştırdıkça,

zaaflarıma çarpan iknalara
artık rakip olamıyorum.

dudaklarıma sürülen
aşk sözcükleri
ağıtlara dökülmesin.

nefesimi ısıran ölüm korkusu
kaderimi yaralarken.

gözlerime yüklenmiş olan duyguları
himaye edecek gücün var mı;

söyle ey! ilham perisi ;

soğuk karanlıklardan
beni kesecek sıcaklığı aşılarmısın
yorgun bakışlarıma,

içimi her gece çekip
hıçkırıklara boğan
zamanı sakinleştir artık

Ey gönlümü süsleyen
büyülü zarif hoş kadın,

nefesime şevk veren tatlı havam
senin kalbinde
Aşk’a tabi olmak nasip değilse ruhuma

güzelliğinle sevdalanan şairliğime
ben her gece yine de
alkış tutarım alkış tutarım.


AĞLAYAN NİSAN