5
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1378
Okunma
Yıldızları yere indirmişken
Kara ve gecem sessizken
Bir daha ayı koynuma almam derken
Gözlerinde yaktım kandillerimi
Yorulmuşken zemheriyi dört mevsim bilmekten
Karda açan kardelen oluşuma aldanmışken
Yüreğim buz tutuyor derken
Yüreğinde ısıttım güneşimi
Çaresizliği elbise diye giyinirken
Fakirsiz dünya ve şen milleti düşlüyorken
Kollarım mutluluğu kucaklamaya yetmiyorken
Avuçlarında gördüm umudumu
Sanırdım dünya gözyaşı okyanusu
Batırıyordu gemilerimi suların karanlık uykusu
Adım attığım her yer bataklık kuyusu
Çırpındıkça okşardım ölümümü
Gölgelere dönüyorken ruhum
Güneşe borçlanıyorken zemherim
Hayata karanlıkken bakışlarım
Sevginde filizleniyor yeni baharım….
Cevap Yaz