kör sabahlar vurur alnımdan
kör kurşunlardan beter
Melâl’in adıdır keder
dokunmayın yalnız kentli yüreğine
o bir hüma kuşudur yeryüzünde
... ayakları yerde, başı gökdelenlerde

uyanık akşamlardan kalktı geldi.
yüreği gibi,
sevdaya hasretti elleri.

kimi zaman sağır ve dilsiz,
izbe maceralar,
peşinde koştu.
Melâl yüreği darda bir çocuktu.

çokça gidesi vardı kentlerden,
kalabalık, yalnız ve kirlenmiş şehirlerden.
kör sabahlardan, uyanık akşamlardan,
doyasıya yalnızlıklar vardı her an.

Melâl bir gün baktı gökyüzüne,
daldı gitti kederiyle.
yağmurlarla yıkıldı hayalleri,
gökkuşağıyla silindi.

Melâl’in gözlerinde kaydı yıldızlar,
her birine dilekler adadılar.
kendisi yalnız orta yerde,
sayıştı yıldızlar soluksuz sesinde.

Melâl kör sabahlar ve uyanık akşamlar gibi
her gün biraz daha tükendi
gökdelenleri aştı hayalleri
en sonunda soylu kente yenildi...ykpkrs