Uyandı bir gece ansızın Kaptan
Kaos içinde, sevgiliden ayrılmışçasına
Kan ter içinde, bu dünyada tek kalmışçasına
Beter bir halde, her şeyden korkarcasına
O dağ gibi adam, o dalga dalga büyüyen Kaptan
Sayıklıyordu hala, titriyordu;
“Uyuma Kaptan aşkına sahip çık
Uyuma Kaptan!”diye…
Yeter be yeter artık altı üstü ayrılık
Sağı solu karanlık, ömrü ne de yabanlık.

Ah Kaptan ah!
Yüreğin hüzün harmanı
Savrulur tane tane gözün yaşları…
Savrulur ömrünün yaprakları.
Sapsarı, kupkuru, öp ölü…
Bu ne müşkül bir haldir
İçinde debelendiğim Kaptan
Bu ne rezil bir yaşamdır
Ucu ucuna tutunduğum.
Gitsen düşeceğim, kalsan düşleyeceğim
Ah helalim, edalım, işvelim, nazlım
Yokluğun bir sarmaşık misali sardı bedenim
Ben sensiz ne ederim, nereye giderim.
Gel derim gidersin, kal derim kaçarsın
Sev derim silersin
Bir şeyler yanlış bu aşkta, bir şeyler ters
Gül derim ağlarsın, yaşa derim ölürsün
Bir şeyler aksi, bir şeyler eksik hep bu aşkta…

Ah Kaptan! Kaç ummanın fatihisin,
Kaç yüreğin kaptanısın?
Felek sana yanlış yaptı, aşk sana vurgun oldu
Kaptan yorgunsun biliyorum artık
Gemini çektin çürümeye
Ömrünü koydun ıssız bir limana
Aşkın deryasında yüzmeyi unuttun
Balıklara alay konusu oldun, alıklara nanay…
Uyandı bir gece ansızın Kaptan
Yeter artık dercesine
Gözleri kocaman bir şekilde
Kalbi çıkarcasına
Olmaz olsun bu ayrılık
Beni benden aldı öldürürcesine…

Ah elalım, ah karalım, yazgısı zor olanım
Bu kadar kolay mı olacaktı gidişin?
Ya gelişin, bu kadar imkânsız mı olacaktı?
Ayrılık bir mühürdür ol afet tarafından vurulan ömrüme
Kalbimin sahibi sevgili, gidişin ne de afili
Ne de cakalı… Havalısın bil işte!
Geri dönmeyecek kadar kibirli
Ve affetmeyecek kadar sinirli!
Daha nem olacaksın belalımsın
Bu ayrılığın altında imzan var!

Ölümümde parmağın var!
Katilim ilan ediyorum seni ölmeden
Yaşarken beni vuranımsın
Canımı acıtanım, yaşımı akıtanım.
Aklımı alanımsın, kalbimi paramparça edenimsin.
Kaptan’ım derdin içimde okyanuslar dalgalanırdı
Kayığın olurdum, sana yelken açardım
Uçardım adeta, sana demir atardım.
İdamımsın, çek darağacına beni, utanma
Hükmünü vermişsin çoktan ayrılıktan yana
Hiç yoktan sensiz düştüm pis düştüm.
Düşe düşe bir hal oldum, mahvoldum
İlmeğini çekmişsin yağlı mı yağlı
Bir çingene elidir ayrılık boğazımda
Al nefesimi, sensiz ne işe yarar artık?
Al canımı, sende kalmışım zaten.
Ha yaşamışım ha yaşamamışım!
Can sensiz canlılığını kaybetmiş!
Kaptan sensiz kaptanlıktan düşmüş.
Bu aşkta yenik düştüm kabul
Kazanan yok ama! Sende bunu bil
Ezik değilim asla, pişman hiç değil
İmkân olsa kaldığım yerde sevmeye devam ederdim
Yaşamaya doya doya…
Bugün ha yaşamışım ha yaşamamışım
Sensiz ortada kalmışım.
Ne haldeyim bilme, acıyıp gelme!
Utanıp sıkılma, ezilip büzülme!

Canım senin mülkündür, tapum sende
Kalp sahibimsin, tek sahibimsin.
Bir âlemdi sevgili, yaşayıver gitsin Kaptan
Bir alevdi sevgili, yanıver gitsin Kaptan
Kaç gün geceye bağlandı, uzadıkça uzadı karanlık
Kanadıkça kanadı yara!
Aklında geçeni ara, kalbinde olanı…
Bitmez bu hüzün Kaptan, bitmez bu gözyaşı

Niye beni unutmuyorsun, diyor sevgili
Niye unutayım, deliye bak
Aklından zorun var galiba
Unutmak için sevmedim bil
Anbean yaşamak için sevdim
Bu can bu bedende olduğu sürece
Bu kalp seni sevecektir olsan da olmasan da…
Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır
Ah sevgili, niye beni unutmuyorsun, diyorsun ya
Sen beni unuttun mu peki?