sen diye başlayan cümlelerim
yine seninle bitiyor
senden habersiz

ey yar kıyam mıdır bu gözlerime
kendini göstermeyişin

yeter diyecek hal bırakmadın bende
bu nedir bilmem ki
nedir bu halim
kime sorarsan ölmüş diyorlar
ona sorar isen aşık

kim bilir senin güzelliğini
görmedikçe benden
kim duyar sesini
duymadıkça serden

yar yaktığın fitilsiz bir ateş
ne olur bırak beni
değmesin gözlerim saçının bir teline
değmesin gözlerim hayaline bile

ya gördüm seni neyleyim
gönül evim yangın yeri
haber verin o yare
değmedi gözlerim gözlerine

bir ufak gül yaprağı
yüreğim dikenlerin olmadan kanadı
dikenlerin olsa aklım şaşardı

şimdi sen yorgun şafaklarla birlikte
gün gece olmadan
bırak git

ey yar! dokunma, karalığım korkutur
koskoca bir şehir yokluğunla suskundur
gel diyemem sana,
git de diyemem.
ama kalırsan kıyametler yerine
ellerini ver ellerime...