-Adamım

Her gece olduğu gibi
Bu gece de
Bu soğuk odada
Sensizliğin ateşiyle ısınırken
Sen düşüyorsun göz bebeklerime
Ve!
Sağım, solum
önüm, arkam sen oluyorsun
Sevda nöbetlerimde.
Baksana
Kan lekesi gibi duruyor üstümde
Bu ayrılık
Hiç yakışmadı bu sevdaya.

Olmadı be adamım olmadı
Senin gibi
Alışamadım
Annemden sonra yokluğunu
Kefen gibi
Giydiremedim bu yüreğe.

Yüreğimin sönmeyen ateşi
Ayrılık bu kadar mı koyar
Bu kadar mı acı verir
Sevdanla sınanan
Sol yanıma

Zor olsa da
Alışacağım gülüm alışacağım
Haftanın altı gününü
Hayatımdan silip
Bir tek o kara ‘’perşembeleri’’
Yaşamaya da alışacağım.

Adamım
Yokluğunda nelere alışmadım ki zaten
Köşe başında ki çay ocağına
Zabıtalarla köşe kapmaca oynayan
Gevrekçi İdris’e
Boyacı Halil’e
Çiçekçi Güllü’ye
Kapı önünde ki kuyruğa
Gardiyan Mehmet amcaya
Hepsine alıştım be gülüm alıştım.

Şimdi de !
Şu ölümden beter
Yüz görümlüğü kadar kısa süren
Görüş günlerine alışıyorum
Üzülme ne olur!
Eskisi kadar koymuyor artık.

Offfff aşkım of
Bu gün yüreğimin görüş günü
Alıştım diyorum da
Seni orada bırakıp gelmek yok mu?
Ne olur!
Ondan sonrasını
Ne sen sor!
Ne de! Ben söyleyeyim.

Baksana!
Sevdasıyla yandığım adamım
Teninin kokusu gibi
Üstüm, başım hep!
Ayrılık kokuyor

Adamım
Bu satırları yazarken
Yine efkarın göbeğine
Çilingir sofrasını kurdum sensiz.

Her zaman ki gibi
Lambaları da söndürdüm
Ay ışığında
Dalgalarla sevişen yakamozları
Seyrettiğimiz ‘’O’’ son gecemizden kalma
yarım şişe rakını açtım?
İki bardak; bir dilim beyaz peynir ile
Hicaz makamından bir şarkı dinlerim
Uyuya kalmayayım diye
Sabahı sabah yaparım artık
Yarın yüreğimin görüş günü
Uyku tutmaz bilirsin.

Adamım
Ne yaşananların
Ne de yarım kalan sevdalar için
Konuşan dilin kemiği yok derler ya?
İşte öyle bir şey
Sussam
Yüreğim kanar
Konuşsam
Yüreğin yanar.

Gözümün nuru
Suskunluğa gebe kaldığımda
Anladım!
Hiç bir şey
Eskisi gibi değilmiş.
Bir senden öncesi vardı
Yaşanmamış
Yaşanamamış
Bir de
Senden sonrası var
Şimdi
Avuçlarımın içine bıraktığın hayatım da
Kan revan içinde kalmış.

‘’ Adamım bu gecelik bu kadar.
Haftaya görüş gününe kadar beklemen lazım !..’’

-Kadınım
Senin gibi
Sabrı sükut-la
Günleri sayarken
Dört duvar arasında.
Geçmek bilmeyen günler hep
‘’ Görüş gününe ‘’ gebe kalıyor
Bendede.

Kadınım
Hani gidiyorum diyorsun ya!
Üstüne üstelik
Lambaları da söndüreceğim inadına diyorsun ya!
İnan bebeğim gidemezsin
Neden mi?
Ben buradayım diye gidemezsin.
Bilirim
Her zaman ki gibi
Gözüne uykuda girmez
Uyuyamaz
Gözlerin kan çanağı oluncaya kadar
Bakarsın pencerenden
Gecenin bir yarısına kadar bekler
Kalkar bir de hayal kurarsın ya
İşte o zaman içim acır
Sol yanım kanar beeee
Kadınım!

‘’Senin gibi yazmayı beceremem ama?
Yürek yaşarken biat edermiş ölürken değil !.. ‘’