hayrettin taylan


mistik algılar şafağında açılır gün’eşim
aydınlanır içimde kalan sensizliğin kuytuları
ışır,üşür,pekişir, ayrılığın ida bağrı
söylencelerin dilinde ağlar yarimin yarını
diyemediklerimin gelgiti, gelin düşlerde gülüşür
iç içe örülmüş duvarların yazgısında susar aşkımız
dışlanmış bir için , düş görüntüsüne fön çeker saçların ya da suçlarım
teslim olurum ağlamaklı istanbul hazanlarına
boğaz’ıma kadar dolu hayaller
yabancı bandıralı bir güzelin ömrüne dalgalanır şuursuzluğum
sen kara(bahtın) deniz ben mar(mara)
derin tutkulara tutku akıntısıyız

2…
beşik kertmesi oldum şehrazat gecelerine
bin bir ömrümü gecende heceledim
bırak, herkes kendi öyküsünde yeşersin sevdaya
bırak ,herkes kendi yeşerdiklerinde aşka meyve kalsın
bırak ,herkes kendi toplamlarımda toplansın aşka
keza nişanlıyım sensizliğe, yarınlarımın gelinisin

3…
yalnızlığımın doğusunda başlar, sol yanın güneş çağrısında
sensizliğimin hatır hattını çeker sürmeli gözlerin, illa da sözlerin
ilginin liginde lider kalır , kalakalışımın ruh takımı
fener hep büyüktür, sen beşiğinde sallanmaya bak
kaybolmuş umudun sonsuz uğru olur adım
engellenmiş son bakışının koşucusu olur kavuşmak hasreti
sevmeye koşan, bağrı yanık nefis amiriyim
terlemiş dünyanın solunda denizin
kıyına geldim, berrak birkaç aşk için

4…
tarifsiz, tarihsiz, talihsiz, bensiz kalışın imge gülüsün
anlık kelebeklerin kanat uçuşunda kalır yalpalığım
benlik hülyalar artar zamansızlığın sırtında
senlik şenliklerine katılır, umudumun kavmi
tarihlik huzura kafiyeleşir aşkın şiiri, ömrümün imgesi başlar sevdanda
duyuların belleğinde birikir vuslatın dimağı
varsıllarının ışığı an’da, ruhum şanda
sessizce, sensiz sessiz harflerinin yüreğinde artıyor sesliliğimiz
beni tümlüyor, beni süreğen kılıyor sevdana