Zifiri karanlık iki göz, henüz yitirmemiş ışığını
Hava ayaz mı ayaz, yollar çamur mu çamur
Üstte yok, başta yok, elinde bir elma,
Gözünün yaşı mı yediği, elindeki elma mı belli değil


Yalın ayak kara gözlü kara kız, çamur içinde
Morarmış soğuktan, ne üstte var ne başta
Ablasının koluna girmiş, bıraksa düşecek belki de yere


Gözlerimi yumdum, belki bakmazsam görmem diye
Oysa geldi oturdu yüreğimin taa başköşesine
Bir çift kara göz, bakışında kayboldum, oldum biçare


Üzüm karası gözleri yaşlı, üstü başı kir pas içinde
Ah küçüğüm, biriciğim, kimsin kiminsin bilmiyorum
Bildiğimse, sen ağlarken ben mahvoldum


Belki içimdeki çocuk senin kadar talihsiz değildi
Çekmedi senin kadar kahır ve ayakları çıplak basmadı
Buz kalıplarından yollara


Ama küçüğüm, ta yüreğinde hissetti inci tanesi gözyaşlarını
Keşke ulaşabilsem sana, sarılsam sımsıkı bilmem dindirir mi ?
Bir nebze de olsa ağlayan o küçücük yüreğini


Dinmez bilirim
Dinmeyecekde savaşlar bitmedikçe
İnsana, insan gibi değer verilmedikçe
Her kuytu binbir tuzakken masumlara
Bir bilsen küçüğüm
Bir bilsen ne çok ağladım seninle birlikte


11.01.2013/Hatice AK