Ve yalnızlığımı yükleyip omuzlarıma gidiyorum buralardan
Hangi ülkenin güneşi doğar bu sabah k/ömür gözlerime
Siyahı sürme diye çekmişler bakışıma gölgesi hep kara
Ya şu karşı dağlarda uçuşan beyaz kanatlı üveyikler
Konmaz mı bu kara kışta gece yüklü bahtıma

Kar taneleri bile konmuyor yalnızlıktan üşüyen omuzlarıma
Böyle bir resmi hayal eder mi yakamozlar vururken rıhtıma
Söyle tuvalin önünde ki şair
Tutkulu sözleri diz satır satır
Hecelemeden şöyle yaz fikrinin incesinden
Demli bir çay süz ince belli bardakta olsun
Yudumlarken içine ılık ılık bir nefes dolsun
Hani mayınlı yolları aşarken titreyen yüreğimin minik serçesi
Üşür ya baharımın ayaz yüklü şehrinde batarken akşam güneşi

Gidiyorum buralardan
Omuzlarımda ki yük yılların yorgunluğuyla yalnızlığım
Koca dünya sığmadı yüreğimin sevdaları sığmadı coğrafyan’a
Eritiyor birer birer aysbergleri bu zamanı ayarsız yangınlar
Direnci kalmadı sam rüzgarlarının çarpıntılarına
Kıyılar’ım aşındı verimli toprağımda şimdi bir kıtlık
Gel gitleri çekemez oldu ay sancılı gecelerim
Okyanuslar gibi engindi gönül evimde ki sevgi
Kalktı atmosfer’imde ki kalkan, iklimler sevgiden yoksun

Gidiyorum bu sevgi yoksunu diyardan yalnızlığıma
Omuzlarımda yılların yükü, yalnızlığımsa yalnızlığıma armağan olsun.