1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
798
Okunma
insanın hayatta
tek bir dostu, arkadaşı
bir kardeşi, anası, babası yoksa. . .
bu, çaresizliklerin en insafsızı olsa gerek. . . // rüstem emmi //
önce,
çekersin elini hayattan, yavaş yavaş
sonra’da çekilirsin
el ayak çekildiğinde sandalyesi masasının üstüne ters kapanan yalnızlığa
silemezsin bir ömür boyu, yüzünden
ziyaret günlerinde
adı hiç okunmayan yatılı bir çocuğun hüznünü
hayatla ölüm
hep birbirine değer içinde bir yerlerde. . .
en sonunda, çaresiz
alışırsın ahraz yalnızlığına
hançer’de sensindir, yara’da. . .
’bir gitme vakti vardır herkesin’
göç vakti gelip
içindeki can çekişen ölüler, öldüğünde
soğur tenin, çıkmaz avazın. . .
işte tam o an
yük etmez kendini kimseye
yıkar cenazesini, gömer’de
ahraz yalnızlığım. . .
........
kıyı ege köylüsü. . .
5.0
100% (1)
Cevap Yaz