BALIK, DENİZ VE AŞK..


Seni özlüyordum,
Hani çocuklar açar ya ellerini
Teker teker dokunurlar
her bir damlasına yağmurun
Seni özlerken
Sanki saçlarının her bir teli
yağmur oluyordu,
ben yağmura dokunuyordum
Seni sırılsıklam özlüyordum..

Sensiz geçen gecelerimde
yıldızlara dalıp gidiyordum
Aklıma gülümsemeni getiriyordum
yaz aylarından kalma
martı seslerini bile duyuyordum ,
kışın ortasında..
Garip ama gittiğine inanamıyordum,
Sanki her an bir yerden çıkacakmışsın gibi
Tetikte bekliyordum,
Seni nefes alışımda özlüyordum..

Mesela pazartesi sabahları,
Sabah vapuruna her binişimde
işe değil de sana gelecekmişim gibi
hissediyordum,
fakat vapurun halimden anladığı yok !
yine kadıköyden beşiktaşa doğru yol alıyordum
İşte o an anlıyordum,
Seni artık sevmiyordum..
Bir insandan hem tiksinmek,
Hem onu delice özlemek,
Ne demek, ne demek..
Artık aşk ne demek anlıyordum..
bu son şiirimi de
vapurda bulduğum bir kağıda
yazıp denize fırlatıyordum..
Ne de olsa senin beni duyacağın yoktu artık,
Derdimi denize atıp rahatlıyordum..

"Ya balık hafızalıydı aşk,
ben süzme bir balıktım,
Seni okyanus sanmış,
en derinlerine dalmıştım,

Ya da hırçın bir denizdi aşk,
ben karşı adaya varacağımı
hayal ederken, teknem su almış
yavaş yavaş en dibe batmıştım.."

Aşk bitmiş, ümitler bitmiş ve bu karamsar dizeler yazılmış şairine başarılar diliyorum, Yunus diyarından selamlar.

"Ya balık hafızalıydı aşk,
ben süzme bir balıktım,
Seni okyanus sanmış,
en derinlerine dalmıştım,

Çok güzel bir şiir. İmgeleri, benzetmeleri çok başarılı. Fon resmi de Beykoz sahillerini hatırlattı. İnsanın içini bukuyor maalesef.
İnşallah daha mutlu şiirler yazar, daha mutlu yaşarsınız. Selamlarımla...